Gururumun okşanmasından korkarım.
Eleştiren ve kibrimi ezen gelsin.
Riyakarlık kokan sözlerden ürkerim.
Yüzüme methiyeler düzen gelmesin.
Severim güven veren halim selimi.
Hiç çekinmeden anlatırım halimi.
Başıma taç ederim gerçek alimi.
İlim, irfan denizinde yüzen gelsin.
Sevmem asla, hor görürse fakiri.
Hiç kimseyi beğenmeyen ekabiri.
Eğer hain ve aşağılıksa biri.
Sinsi sinsi bakıp da süzen gelmesin.
Kimine yollar sarp, kimine yollar düz.
Yoksullar için bütün mevsim kış ve güz.
Yardım edersen gecesi olur gündüz.
Gariplerin dertlerini çözen gelsin.
Kimse malı, mülkü ile övünmesin.
Fırsat elinden gittiğinde dövünmesin.
Azgınlıkla sağa-sola sövünmesin.
Güçsüzü ve zayıfı üzen gelmesin.
Her masum insan korunacak bir çiçek.
Mazlumların ezildiği açık gerçek.
Adaletli nizamı kim getirecek?
Bu sorumu anlayıp sezen gelsin.
Omzumda olsa da bunca ağırlık, yük.
Umudum var, öyle ki Dünya’dan büyük.
Hayatından bezmiş, hep yıkık ve dökük.
Hep karamsar bir tablo çizen gelmesin.
Dünya dedikleri farzet ki bir harman.
Dolu ve boş bir arada, karman çorman.
Bir bir açığa çıkartır geçen zaman.
Boş sözlerle kalbimi üzen gelmesin.
Dolu sözlerle ruhumda gezen gelsin,
Aşk denizinde Yunusça yüzen gelsin.
Ahmet Sandal
