KÖPRÜ/İNSAN

Köprü, söz geçiremez akıp da giden suya.
İnsan, söz geçiremez zamana.
Ne durdurabilir, ne tutabilir.
Değerlendirmezse.
Düşer hüsrana.

Su ve zaman!
Ne ele, ne avuca sığar.
Su ve zaman!
Kullanmazsan eğer.
Boğdukça boğar.

Köprünün ayaklarından durmaksızın akar su.

Kimi sığ görünür, kiminin görünmez dibi.
Çocukların kaçırdıkları balon gibi.

İnsanın ellerinden uçar zaman.
Şaşa kalır.
Kıymet bilmezse.
Boşa kalır.

İnsan ve köprü, ne kadar da benzerler.

Her ikisi de, bir gariplik sezerler.

Nereye doğru akıp da gider bu çalkantılı su?

Zamana da akıl sır ermez doğrusu.

Zaman dediğin bir törpü.

Eksiltir sağından, solundan.
İnsan dediğin bir köprü.

Tutar kolundan.
Ya doğruya, ya yanlışa.
Ya hoşa, ya boşa.

Köprü ve insan, birer vesile.

İkisinin de kaderi, beklemek ve çile.

Sabredenler, şükredenler aşacak Sıratı.

Sırattan maksat ne?

Anladın mı sen muradı.

Murat, her daim belli.

Sonsuz bir huzur.

Budur ruhumuzun arzusu.

Peki, nedir bunun bedeli?

Tertemiz bozulmadan akan bir su.

İnsan dediğin, bir damla kan,

Bir damla su.

Tertemiz bir akarsu kıyısında.

Bir Köprü olsaydım.

Bazen az az aksam.

Bazen en üste dolsaydım.

Mutluluğu vuslatta bulsaydım.

Sevenler için.

Bir temiz su kenarında.

Bir Köprü olsaydım.

Bir köprü, bir insan.

Kavuşmak mutluluk.

Ayrılık zindan.

Bir köprü, bir insan.

Sanmayın ki, taş ve beton.

Sanmayın ki, et ve kemik.

Hepsi de candan öte can.

Bir köprü, bir insan.
Ölüm gerçek, hayat yalan.
Bir köprü, bir insan.
Ah, ah, buna sen bir inansan.

Ahmet SANDAL

Not: Bu şiirimsi sözler, geçen haftaki Kahramanmaraş ziyaretinde birkaç saatliğine gezi düzenlediğimiz Ceyhan Nehri’nin Kılavuzlucivarında bulunan ve Osmanlı zamanından kalma bir taş köprüdeki resmime bakarak söylediğim sözlerdir. Bu şiirimsi sözlerden daha önemlisi Kahramanmaraş Kılavuzlu’da bulunan o tarihi Taş Köprü’dür. Bu Köprü’nün korunması ve bakımı gereklidir. Bu Taş Köprüde çektirdiğimiz resmim de bu yazıya eklidir.